Ik deed de pabo, ging daarna voor de klas, en wilde graag nog een grote reis maken.
Ik fantaseerde over Tibet, Mongolië, de transsiberie express. Tot ik een gepensioneerde verpleegkundige ontmoette die een ziekenhuis in Nepal had opgezet. Iemand met zoveel levensenergie dat het aanstelijk was. En ik begon te dromen over Nepal. Ik ging die reis écht maken!
Ik werkte inmiddels 4 jaar voor de klas en hield enorm van ‘mijn kinderen’. Die wilde ik niet zomaar in de steek laten.
Een tussenoplossing was onbetaald verlof. Drie maanden ging ik, vrijwilligen op een schooltje voor de allerarmsten. Wat een plezier heb ik gehad met de kinderen daar! Wat een indrukwekkende reis!
Terug in Nederland ging ik weer verder met mijn klas en deelde met hen de tekeningen van de Nepalese kinderen, de liedjes, de gewoontes.
Een jaar later had ik een burn out. Teveel hooi op m’n vork. Te groot verantwoordelijkheidsgevoel…
Ik nam ontslag en vertrok met de noorderzon.
Een tijd woonde ik in het buitenland, werkte op boerderijen, en kluste me een slag in de rondte. En wilde vooral even niets met kinderen. Ik was 28.
Tot het, richting de 30, toch begon te kriebelen. En de wens steeds groter groeide naar een eigen gezin.
Een hele innerlijke reis verder, ben ik uiteindelijk stiefmoeder van 2 geweldige jongens en is die kinderwens niet in vervulling gegaan.
Dat ging niet zomaar! Kostte heel veel tijd, geduld, frustraties, boosheid, rouwen en omarmen. En het zijn met andere vrouwen is daarin enorm steunend geweest.
En nu ben ik hier, en kan ik oprecht zeggen dat ik blij ben met m’n leven 😊
Wat ik wil zeggen: er zijn vele fases in het leven en in de moederwens. Ook vele vormen van ouderschap. Daar is geen goed of fout. Of je nu (groot)moeder of kinderloos bent.
Alles is welkom bij de Rite van de baarmoeder.
Wil je er meer over weten? Kijk dan op de pagina 'Rite van de baarmoeder'.
Reactie plaatsen
Reacties