Over Moederschap: De wonderen zijn de wereld nog niet uit

Toen ik afgelopen voorjaar alles open gooide, ontslag nam, en even niet meer samenwoonde, was alles wat ik verwachtte dit…

Ik dacht aan een reis. Oriënteren op andere soorten werk. Een tijdje in het buitenland verblijven. Misschien verhuizen. Maar niet aan dít.

Afgelopen jaar voelde ik de 40 steeds dichterbij kruipen.Ik bezon op waar ik stond. Waar ik tot nu toe was gekomen. En waar ik mogelijk nog naartoe wilde.

Kinderwens

Ik keek terug en nam een stukje afscheid. Het moederschap leek steeds verder achter me te liggen. De randen van rouw waren eraf. Ik keek met open blik vooruit. En las een boek: Echte vrouwen krijgen een kind (over zinvolle invulling van je leven zonder eigen kinderen).

Ik deed nog een aantal biografiesessies met als thema ‘verder na een onvervulde kinderwens’.

En toen, in de eerste week van de zomervakantie, deed ik die test.

De uitslag: positief!

Ik kon het niet geloven. Was in eerste instantie wat sceptisch (eerst maar eens zien). Maar de realiteit heeft zich inmiddels vol en rond aangediend.

Dit meisje gaat ons midden verrijken op de meest ondenkbare manier.

Het mooiste cadeau wat ik in 40 jaar kon krijgen.

1 maart uitgerekend

6 maart ben ik jarig

Het heeft zo moeten zijn.

De wonderen zijn de wereld nog niet uit.

In de tussentijd cocoon ik thuis op de bank. Brei ik dekentjes. Schilder een babykamer. En keer steeds meer naar binnen.

Werk staat op een laag pitje. Voorlopig geen cirkels of workshops meer.

En dan kijk ik volgend jaar hoe ik uit deze bubbel kruip en waar ik weer zin in heb.

Voor nu gaat m’n bedrijf in winterslaapstand. Dus welterusten, en see you on the otherside